Άγιοι της Εκκλησίας – Άγιοι Γέροντες της Εποχής μας

Τρεις Σύγχρονοι Άγιοι – Φωτισμένοι Γέροντες από το Άγιο Όρος & Αλλού

Σκοπός της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, της πίστης μας είναι ο αγιασμός του ανθρώπου. Στους κόλπους της Εκκλησίας μας “γεννιούνται” άγιοι, τους οποίους γιορτάζουμε καθημερινά ώστε οι πιστοί να μαθαίνουν από τον βίο, τις πράξεις και την σοφία τους και να μιμούνται τη ζωή τους. Οι μορφές των Αγίων σαν αστέρες πολύφωτοι με τα κηρύγματα, τις ομιλίες, τα φωτισμένα λόγια τους και όλη την στάση ζωής τους μας διδάσκουν και μας φέρνουν κοντά στο Θεό. Ο Θεός εργάζεται ακατάπαυστα με τις ψυχές των ανθρώπων και ακόμα και στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα Αγίων, με τις οποίες χιλιάδες λαού μεγάλωσαν, καθοδηγήθηκαν και πίστεψαν. Οι σύγχρονοι Άγιοι είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι υπάρχουν πνευματικές μορφές που στους δύσκολους και πονηρούς καιρούς της εποχής μας, βαδίζουν πιστά στον δρόμο της αγιότητας, καθοδηγώντας μας σε κάθε δυσκολία.

Σύγχρονοι Ορθόδοξοι Γέροντες

Οι γέροντες της σύγχρονης Ορθόδοξης ιστορίας μας χαρακτηρίζονται από μια αξιοθαύμαστη ενότητα Πίστης και Ζωής με τους προγενέστερους Αγίους, που αποτελεί φυσικό επακόλουθο της ισχυρής και αληθινής χριστιανικής πίστης. Η ζωή και η δράση των αγίων φανερώνουν έμπρακτα τη δράση του πανάγαθου και πανσόφου Αγίου Πνεύματος καθόλη τη διάρκεια της Εκκλησία μας. Τα θαυμαστά γεγονότα που έχουν καταγραφεί από Αγίους αλλά κυρίως οι εκπληκτικές αρετές της ψυχής τους, η ταπεινοφροσύνη, η σοφία, η ανιδιοτελής αγάπη προς το Θεό και τους συνανθρώπους τους, είναι καταστάσεις που διατρέχουν και χαρακτηρίζουν τη ζωή όλων των Αγίων, Προφητών, Αποστόλων και Μαρτύρων σε όλη την ζωή της Εκκλησίας μας. Μέσα στη ζωή των Αγίων συναντά κανείς τον ίδιο τον θείο λόγο. Την ζωή, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αγάπη την ίδια την αιωνιότητα. Στην Ορθόδοξη εκκλησία δεν υπήρχε ποτέ περιορισμός της περιόδου των Αγίων Πατέρων μόνο στους πρώτους αιώνες. Η σύγχρονη εποχή μας ευλογήθηκε από τον Θεό να αναδείξει μεγάλους Αγίους με υψηλό πνευματικό ανάστημα σαν της παλιάς εποχής. Κάποιοι από αυτούς είναι λιγότερο και άλλοι περισσότερο γνωστοί, και υπάρχει μια πληθώρα επισήμως ή όχι ενταγμένων στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας. Ο γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ο γέροντας Αμφιλόχιος της Πάτμου, ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς ο άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Ωστόσο, ιδιαίτερο λόγο θα κάνουμε για τις τρεις πιο γνωστές σύγχρονες μορφές αγίων, τον Πορφύριο, τον Παΐσιο και τον Ιάκωβο. Οι παραπάνω είναι πιο προσφάτως επίσημα ανακηρυγμένοι άγιοι της εκκλησίας μας, και θεωρούνται οι πιο γνωστοί και ίσως θα λέγαμε και οι πιο αγαπητοί από το ευρύ πλήρωμα της Εκκλησίας μας.

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος – Όσιος Πορφύριος (Γέρων Πορφύριος)

Ο κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στην Εύβοια, στην επαρχία της Καρυστίας, από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Σε μια οικογένεια πολυμελής και φτωχή, ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Έγινε μοναχός στα δεκατέσσερα του και πήρε το όνομα Νικήτας. Έπειτα από δυο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος και  λίγο αργότερα του δόθηκε το διορατικό χάρισμα. Το 1926 σε ηλικία είκοσι ενός ετών χειροτονήθηκε ιερέας από τον Πορφύριο Γ’, Αρχιεπίσκοπο Σινά και έλαβε το όνομα Πορφύριος. Το 1940, παραμονές του B’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημέριου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών, όπως έζησε εκεί τριάντα χρόνια ασκώντας ακατάπαυστα το πνευματικό του έργο, ανακουφίζοντας καθημερινά τον πόνο και τις ασθένειες  των ανθρώπων. Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του αποσύρθηκε στο Άγιον Όρος, στα Καυσοκαλύβια όπου μυστικά και αθόρυβα εκοιμήθει.

Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος – Όσιος Παΐσιος (Γέρων Παΐσιος)

O όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 από ευλαβείς γονείς στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Στην βάπτιση του, ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης τον ονόμασε Αρσένιο για να τον αφήσει καλόγερο στη θέση του. Ο Παΐσιος πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Κόνιτσα της Ηπείρου και στους δύσκολους καιρούς λόγω της ξένης κατοχής και του εμφυλίου που ακολούθησε επέδειξε αξιοθαύμαστο θάρρος και αυτοθυσία τόσο ώς πολίτης ως και στρατιώτης. Έπειτα θέλησε να γίνει μοναχός. Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου και στην συνέχεια στη Ιερά Μονή  Φιλοθέου. Στις 12 Μαρτίου 1956 έλαβε το όνομα Παΐσιος χάρη στον Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον Β’  που ήταν  και συμπατριώτης του. Διετέλεσε έναν θαυμαστό βίο μέχρι τις 12 Ιουλίου 1994 όπου και εκοιμήθει στο Ιερό Ησυχαστήριο του  Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης έπειτα από μάχη με καρκίνο στο παχύ έντερο

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης – Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης (Γέρων Ιάκωβος)

Γεννήθηκε στο Λιβίσι της Μικράς Ασίας στις 5 Νοεμβρίου 1920 και  έζησε τα παιδικά του χρόνια στον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μ. Ασία. ‘Εζησε δύσκολα χρόνια μεγάλης ανέχεια ώσπου το 1925 η οικογένεια του μετακινήθηκε στα Φάρακλα της Β. Εύβοιας, όπου ο γέροντας διδάχτηκε εκκλησιαστικά γράμματα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του χωριού. Από μικρή ηλικία έδειχνε κλίση προς τον μοναχισμό και άρχισαν να διαφαίνονται τα πρώτα του χαρίσματα. Αφού κλήθηκε και απολύθηκε από τον στρατό, το 1951 επέλεξε να εισέλθει στη μονή του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια όπου επικρατούσε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Το 1952 ωστόσο ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής και από το 1970 άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να έρχεται σε αυτόν για εξομολόγηση και ποιμαντική καθοδήγηση. Τους πόρους που συγκεντρώνονταν από τους πιστούς τους χρησιμοποιούσε για να ασκήσει το σημαντικό φιλανθρωπικό του έργο.  Λόγω της σκληρής του άσκησης επιδεινώθηκαν τα καρδιακά προβλήματα που είχε, με αποτέλεσμα να κοιμηθεί στις 21 Νοεμβρίου 1991 αφού πρώτα συμμετείχε και μετέλαβε στη Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου.